Περνώντας βιαστικά δίπλα από τον Ιερό Χώρο (Άρεα Σάκρα | Area Sacra) που βρίσκεται στο Λάργκο ντι Tόρε Αρτζεντίνα (Largo di Torre Argentina), ανάμεσα στην έντονη κυκλοφοριακή κίνηση, ο επισκέπτης θα ρίξει μια επιπόλαιη και απρόσεκτη ματιά στα αρχαία ερείπια που βρίσκονται στο άπλωμα κάτω από την επιφάνεια του δρόμου και θα συνεχίσει την πορεία του προς άλλους διάσημους τουριστικούς προορισμούς. Φαίνονται εγκαταλελειμμένα, με την χλόη να φυτρώνει ανάμεσά τους, ενώ μια αποικία γάτων λιάζεται νωχελικά πάνω στα αρχαία μάρμαρα. Λίγοι γνωρίζουν πως λίγα μέτρα πιο χαμηλά από την στάση των λεωφορείων που βρίσκεται εκεί, έγινε μια από τις πιο γνωστές δολοφονίες όλων των εποχών.

Ήταν οι Ειδοί του Μαρτίου του 44 π.Χ. Ο Ιούλιος Καίσαρας, αψηφώντας τις παρακλήσεις της γυναίκας του, εξαιτίας μιας σειράς κακών προαισθημάτων, καθώς και τα δυσοίωνα προμηνύματα των θυσιών, αποφασίζει να μεταβεί στην συνεδρίαση της Γερουσίας. Η συνεδρίαση δεν θα γίνονταν στην Curia Iulia, την έδρα της Γερουσίας στην Ρωμαϊκή Αγορά, αλλά στην Curia Pompeia, έδρα των πολιτικών συνεδριάσεων, που βρίσκονταν δίπλα στην είσοδο του Θεάτρου του Πομπήιου, το πρώτο θέατρο στην Ρώμη κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από πέτρα.
Γύρω στις 11 το πρωί και αφού θα εκπληρώσει τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις, θα κατευθυνθεί χωρίς την προσωπική του φρουρά προς το εσωτερικό του οικήματος. Μόλις θα καθίσει, θα δεχτεί τις 23 θανατηφόρες μαχαιριές των συνωμοτών.
Ήταν η 15η Μαρτίου του 44 π.Χ. και ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν 56 ετών. Την παραμονή των Μαρτίων Ειδών, συζητώντας για ποιος είναι ο καλύτερος θάνατος, θα πει στον Μάρκο Αιμίλιο Λέπιδο: «Από κάθε άλλο θάνατο, προτιμώ τον γρήγορο και απρόσμενο». Μετά την δολοφονία το σώμα του θα δοθεί στην πυρά και η είσοδος της Γερουσίας θα χτιστεί για πάντα. Με την πάροδο των αιώνων ο ευρύτερος χώρος θα καλυφθεί και το μέρος θα γνωρίσει μια έντονη οικοδομική δραστηριότητα κατά τον Μεσαίωνα.

Το βέλος δείχνει περίπου το σημείο της δολοφονίας

Το Λάργκο Αρτζεντίνα ουδεμία σχέση έχει με το ομώνυμο κράτος της λατινικής Αμερικής και η ετοιμολογία του τοπωνυμίου έχει διαφορετική προέλευση: Κατά τον 15ο αι. ο επίσκοπος Johannes Burckardt, τελετάρχης του πάπα έχτισε σε αυτό το σημείο έναν πύργο που για χάρη της ιδιαίτερής του πατρίδας (Στρασβούργο/Argentoratum), ονόμασε “Argentoratina”. Με το πέρασμα του χρόνου το όνομα παραποιήθηκε και εκλαϊκεύτηκε σε “Argentina”.

Kατά τα τέλη του 19ου αιώνα, στα πλαίσια των πολεοδομικών μεταρρυθμίσεων, η περιοχή θα υποστεί μαζικές  κατεδαφίσεις μεσαιωνικών κτιρίων και ανοικοδομήσεις, οι οποίες θα συνεχιστούν μέχρι  τα πρώτα χρόνια της φασιστικής περιόδου. Τότε ήλθαν στο φως τα υπολείμματα τεσσάρων ναών. Αρχικά δεν δόθηκε μεγάλη αρχαιολογική και ιστορική σημασία στα ευρήματα και ο υπεύθυνος των έργων ήταν έτοιμος να προχωρήσει στην καταστροφή τους. Ξεκίνησε μια διαμάχη μεταξύ των υποστηρικτών του αρχαιολογικού χώρου και των υποστηρικτών της οικοδόμησης, ώσπου στις 22 Οκτωβρίου 1926 ο ίδιος ο Μουσολίνι κατέφτασε στον χώρο για να ακούσει τις απόψεις των δύο παρατάξεων. Ύστερα από αρκετή σκέψη τάχτηκε υπέρ της σωτηρίας της περιοχής, εγκαινιάζοντας επίσημα τον Ιερό Χώρο το 1929.

Οι τέσσερεις ναοί που αποτελούν τον Ιερό Χώρο για πολλές δεκαετίες ονομάστηκαν με τα γράμματα του λατινικού αλφαβήτου A, B,C, D γιατί δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για την εξακρίβωση της ταυτότητάς τους. Μεταγενέστερες έρευνες και στοιχεία κατάφεραν να συγκεντρώσουν ακριβέστερες πληροφορίες ώστε να δοθεί ένα όνομα στα κτίσματα, αλλά λόγω κάποιων αμφιβολιών ακόμα και σήμερα οι ναοί διατηρούν και τις δύο ονομασίες:

  • Ναός Α, ναός της θεάς Γιουτούρνα (Juturna)
  • Ναός Β, ναός της θεάς Τύχης της Σημερινής Ημέρας (Aedes Fortunae Huiusce Diei)
  • Ναός C, ναός της θεάς Φερόνια (Feronia)
  • Ναός D, ναός των προστάτιδων θεοτήτων της θάλασσας, (λάρες της θάλασσας | Lares Permarini)

Ακόμη και σήμερα, στην επέτειο της δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα, μια ηλικιωμένη κυρία αφήνει κάθε χρόνο στις μαρμάρινες πλάκες που περικλείουν τον χώρο, ένα μπουκέτο λουλούδια.

Torre Argentina βρίσκεται εδώ.