Κατά τον καιρό της αυτοκρατορίας στην κορυφή του λόφου υπήρχαν πλούσιες βίλες ενώ οι πλαγιές προς το Κολοσσαίο είχαν καταληφθεί από πολυώροφα σπίτια με διαμερίσματα (insuale). Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης ο λόφος εγκαταλείφτηκε, διατηρώντας παράλληλα μια αγροτική όψη μέχρι το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα. Η συνοικία ιδρύθηκε το 1922 και από αυτή την ημερομηνία και μετά άρχισε η ανοικοδόμηση της περιοχής και η επακόλουθη ανάκαμψη. Μέσα στα όριά της, που στην πραγματικότητα δεν είναι πολύ μεγάλα, βρίσκεται το σύμβολο της αιωνιότητας της Ρώμης, το Κολοσσαίο.