Τι θα συμβεί αν το ροκοκό σμίξει με το μπαρόκ; Απλά, θα μας χαρίσει το θέαμα των κοίλων σχημάτων της piazza di Sant’Ignazio, όπου ο δημιουργός της προσπάθησε επιτυχημένα να αντιπαραθέσει το παιγνιδιάρικο ροκοκό στο θρίαμβο του μπαρόκ, ρυθμό που διέπει όχι μόνο την πρόσοψη της εκκλησίας που βρίσκεται στην πλατεία, αλλά και το εσωτερικό της (με το οποίο θα ασχοληθούμε σε ξεχωριστό θέμα).

Η πλατεία του Αγίου Ιγνατίου (piazza di Sant’Ignazio | πιάτσα ντι σαντ’ Ινιάτσιο) βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, μπροστά από την εκκλησία του Sant’Ignazio di Loyola. Πρόκειται για ένα σημαντικό έργο ρυθμού ροκοκό το οποίο δημιουργήθηκε από τον αρχιτέκτονα Φιλίπο Ραγκουτσίνι (Filippo Raguzzιni), το 1727.

Το σύνολο χαρακτηρίζεται από μια εξαιρετική και πρωτότυπη σύνθεση. Ο αρχιτέκτονας αντιπαράταξε στην μεγαλοπρεπή πρόσοψη μπαρόκ της εκκλησίας, αστικές κατοικίες με κοίλα σχήματα, ακολουθώντας ένα παιγνίδι και μια γεωμετρία καμπυλών. Πρόκειται για 5 κτίρια συνολικά, τα οποία συνδέονται νοητά στην βάση τους από τρεις αλληλοεφαπτόμενες γεωμετρικές ελλείψεις. Ανάμεσα τους μπορούμε να διακρίνουμε την κεντρική κατασκευή, σήμερα έδρα της Διοίκησης των Carabinieri για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία έχει ένα ασυνήθιστο τριγωνικό σχήμα, ενώ η κοίλη πρόσοψη, σε τέσσερα επίπεδα, είναι διακοσμημένη με μπαλκόνια και κιγκλιδώματα από σφυρήλατο σίδερο. Αρχικά τα κτίρια ήταν βαμμένα με ένα απαλό γκριζογάλανο χρώμα, το «χρώμα του αέρα», όπως ονομάζονταν.

Η διαρρύθμιση και η αρχιτεκτονική της πλατείας δεν άρεσαν τόσο πολύ στους σύγχρονους του αρχιτέκτονα, οι διάφοροι κριτικοί μάλιστα, παρομοίαζαν περιφρονητικά τα «γελοία κτίρια» που βρίσκονταν στην πλατεία σαν έπιπλα αντίκες, συρταροθήκες, δίνοντας τους το όνομα “bureau”. Από αυτό το παρατσούκλι προέρχεται και η ετυμολογία του ονόματος του δρόμου που περικλείει την πλατεία, “via de Βurrò“. Βέβαια αυτή η αρνητική εντύπωση ξεπεράστηκε σύντομα και τα «έπιπλα», τα canterani, γρήγορα προκάλεσαν και προκαλούν ακόμα τον θαυμασμό του επισκέπτη.

Ο Ραγκουτσίνι, ένθερμος οπαδός του Μπορομίνι,  θεωρείται ο πιο πρωτοποριακός και μπριόζος ιταλός αρχιτέκτονας του ροκοκό στην Ρώμη, ενώ η σκηνοθετική τοποθέτηση και η πολεοδομική διαρρύθμιση της πλατείας αποτελούν αναμφισβήτητα το καλύτερο αριστοτέχνημά του.

Η πλατεία βρίσκεται εδώ.